Bir eflatun ölüm

Kırgınım, saçılmış bir nar gibiyim
sessiz akan bir ırmağım geceden
git dersen giderim
kal dersen kalırım
git dersen
kuşlar da dönmez, güz kuşları
yanıma kiraz hevenkleri alırım
ve seninle yaşadığım
o iyi günleri,
kötü günleri bırakırım.

aynı gökyüzü aynı keder
değişen bir şey yok ki
gidip yağmurlara durayım.
söylenmemiş sahipsiz
bir şarkıyım
belki sararmış eski resimlerde kalırım
belki esmer bir çocuğun dilinde.
bütün derinlikler sığ
sözcüklerin hepsi iğreti
değişen bir şey yok hiç
ölüm hariç.
aynı gökyüzü aynı keder...


(Behçet AYSAN)